Tricycle

Het nemen van de tricycle had nogal wat voeten in de aarde. Ik bleef er naast staan en vroeg de berijder of hij mij naar Robinsons zou kunnen brengen. 'How much?' vroeg hij mij. Daar had ik niet op gerekend. Bij het zien van mijn twijfel gingen ze er van door. Op dit punt wist ik niet meer of het wel een goed idee was om deze dag alleen door te brengen. Wat heeft mij eigenlijk bezield om met kerst ver weg van alles wat mij bekend en geliefd is door te brengen? In een cafeetje bestel ik gedesillusioneerd een cola. Vandaag voel ik mij te kwetsbaar om een stad te veroveren. Ik bel Johanna en vraag haar wat de gemiddelde prijs is voor de rit van het hotel naar Robinsons. Tien peso's, zegt ze. Ze wil Butch bellen om mij door hem te laten vervoeren. Dat is mijn eer te na. Ik drink mijn cola op, loop naar buiten, stap met bravoure in de eerste de beste tricycle en zeg pas als ik zit waar ik naar toe wil. De stralende tandeloze lach als ik niet tien maar vijftien peso's geef, maakt mijn dag weer goed en in het hyper moderne winkelcentrum kom ik tot rust. Ik slenter er een tijdje rond en koop er brownies voor de familie.Morgen ga ik bij hen kerst vieren en zo neem ik toch nog een beetje traditie van thuis mee. Ik maak namelijk elk jaar stapels brownies waaraan iedereen zich helemaal misselijk eet. Ben benieuwd of deze net zo lekker zijn. Op de terugweg tref ik een berijder die ontevreden is met vijftien peso's. Ik stap uit zonder om te kijken. De stad is enorm gaan stinken en bedelaars beginnen nu zelfs aan mij te trekken. Ik vlucht het hotel in. De stad heeft gewonnen.

Hoewel, vanavond laten zich de eerste tekenen van overgave zien. Ik eet in een volkomen leeg restaurant en kijk samen met de obers naar de film Avatar. De ober die mij bedient vraagt mijn naam en noemt de zijne. Ik bestel een biertje bij Angelo en als hij mij deze brengt, fluistert hij mij verlegen in 'you are beautifull'. Is dat nou niet aardig op kerstavond? Een stad onderwerpt zich aan je zodra je het stratenplan hebt ingeprent, het vervoer begrijpt en de bewoners leert kennen. Voor de avond valt, weet ik een naam en morgen kan ik bij het passeren van het restaurant zeggen 'goedemorgen Angelo'. Het is een begin.