Verpleegster zoekt werk

Eindelijk alleen! Opluchting. De onrust is echter nog niet uit mijn lijf en ik begin me te vervelen. Totdat ik mezelf toespreek. 'Ben jij niet precies in het plaatje terecht gekomen waar je al die jaren verlekkerd naar hebt gekeken? De foto's van witte stranden, heldere blauwe zee, massages, buffetten vol tropisch fruit. Zo in de reisadvertenties belandt van de glossy's die je kocht en welke je uitknipte en boven je bureau hing'. Ik denk, 'wauw, wat onhaalbaar leek, daar zit ik nu midden in'. Ik kijk met andere ogen. Tot ik me realiseer dat er niemand bij me is om het mee te delen. Ik voel me eenzaam en loop met mijn ziel en mijn i pad onder de arm van wifipunt naar wifipunt. Deze ochtend accepteer ik de eenzaamheid. Ik zwem lang in de zee, lig in de zon en er ontstaat een tevredenheid, die nergens mee te vergelijken is.

In één klap heb ik drie hoofdstukken aan het boek toegevoegd. Het heeft een begin en een eind gekregen. De grootste winst van dit project is dat ik ook anders ben gaan lezen. Ik hield altijd al van lezen, maar nu lees ik beter. Ik lees niet alleen vanuit de personages en wat ze meemaken, maar zit tegelijkertijd in het hoofd van de schrijver.

Het boek zal niet in oplage verschijnen. Misschien kan ik nu andere verhalen voortbrengen, misschien verschijnen mijn letters nooit in druk. Het doet er niet toe. Het boek, dat inmiddels uit honderd bladzijden bestaat, moest eenvoudigweg geschreven worden. Het gaat over moeders, dochters, zussen en vriendinnen, hun onderlinge relaties en hoe zij omgaan met echtscheiding, met afwezige en aanwezige vaders en de betekenis daarvan in de keuzes die zij maken. Het is een moeilijk onderwerp, want voordat je het weet krijgt het een narcistisch prinsessen toontje vol spijt en zelfbeklag. Ik moet net zo lang aan de zinnen schaven, tot ik kan overbrengen wat daaronder verborgen zit.

De wolken worden afgewisseld door de zon. Af en toe laat een wolk een enorme hoeveelheid water los. De wereld staat onder een goed functionerende warme douche, zonder uitknop. Niet dat het droog is als de zon schijnt. Door het vochtige klimaat is mijn mobiele telefoon uitgevallen. Ik zit op de veranda van mijn huisje en kijk uit over de rijke tuin van het resort. In de verte hoor ik een knipschaar. De oogst vind ik vanavond in mijn sla. Gele, witte en paarse bloemetjes, geven een pittig accent aan de groente.

Morgen doorbreek ik het prettige isolement en ga ik terug naar Dumaquette. Ik heb een afspraak met Johanna om te onderzoeken welke mogelijkheden er voor haar in Nederland zijn. In principe komt ze in aanmerking voor een Nederlands paspoort, maar misschien is het beter als ze eerst op een toeristenvisum reist. Het is hier zo anders dan in Nederland en het is maar de vraag of ze na een eerste kennismaking in ons kikkerlandje wil wonen. Belangrijk is het vinden van een betrekking. Dus lieve familie en vrienden, bekend met de sector, heb je ideeën voor een Phillipijnse verpleegster, laat het weten.